حس عجیب

الآن تقریباً یک ساله یه حس خاصی هست هر چند وقت یک بار سراغم میاد تقریباً از اولین روزایی که میرفتم کافه کنج دنج. دقیقاً نمیتونم بگم چه حسیه اما انگار درست موقعی که همه چی دست به دست هم میده که زندگیه من متحول بشه و به سطح جدیدی برده بشه یه چیزی یا یه کسی از همه اینا جلوگیری میکنه نمی دونم شاید توهم دارم شاید اینا همه ش تو کلمه اما خوب این حسیه که من دارم.

فقط تنها چیزی که الآن ازش مطمئنم اینه که باید یه روزی از این روزای پیش رو بالاخره این قدر قدرت مالی پیدا کنم تا بتونم مستقل زندگی کنم دیگه نمی خوام به کسی جواب پس بدم. البته الآن تا حدود زیادی آزادترم اما نه کاملاً. نمی خوام به کسی توضیح بدم چی کار میخوام بکنم. می خوام وقتی تصمیم به یه کاری می گیرم همون موقع عملیش کنم نه این که واسه کسه دیگه تمام جزئیات رو شرح بدم.

شاید مسخره باشه به نظر بقیه اما من اعتقاد دارم که راز همیشه کار می کنه من خیلی وقته که از کائنات می خوام یه جا 100 میلیون دلار به من برسونه اما تا این لحظه که دارم این مطلبو می نویسم چیزی به دستم نرسیده اما بازم نا امید نیستم هنوزم به راز اعتقاد دارم چون قدرتش رو هر روز در برابر خودم می بینم. خدا رو چه دیدی شاید نوشتن همین مطلب باعت شد من صاحب این پول بشم. شاید باورتون نشه اما من واسه این پول حتی نقشه هم کشیدم که چی کارا باهاش بکنم.
اولین کاری که میخوام باهاش بکنم اینه که ده درصدش رو یعنی 10 میلیون دلارش رو به خیریه اختصاص بدم هنوز نمی دونم چه جوری تو این ضمینه خرجش کنم اما خوب این کار رو خواهم کرد.

و مسلماً بعد از این که اون پول رو جدا کردم قبل از هر کار دیگه یی یه مسافرت طولانی میرم شاید 2 یا 3 هفته برم کیش. شاید اصلاً همونجا یه خونه خریدم. البته همین جا کارای زیادی واسه انجام دادن دارم  پس نمی تونم فعلاً واسه همیشه به کیش نقل مکان کنم. بعدشم حتماً یه استودیوی خوب را میندازم هم واسه خودم هم واسه کسایی که میدونم می خوان کار کنن اما جایی واسه تمرین ندارن.

بسه دیگه بیشتر از این جال ندارم بنویسم.