هرشبي يك صبح دارد هر دم..........هر نشاتي غم آرد هر دم

تا به كي از باديه مي خوردنت..........شب به شب ميخانه را آزردنت

كوجه ي تنگو فقيرند مردم..........هر قدم رو در كويرند مردم

گر باران هم ببارد هر دم.........چهره ي خار كويرند مردم

سايه از بي سايگي نوري نداشت..........باز هم بي سايه نورند مردم

وقت ساقي را نگيرم بيش از اين..........كين زمين خارو ذليلند مردم

سرزمين ما نشان از بودن است..........كوروش و داريوش آنند مردم

قدرت عالم همه است اين سرزمين..........صف به صف آكنده شيرند مردم

پر شكوه و پر توان و پر خروش..........آه... نامت زنده باد اي مردم