ماه من

 

سال‌ها رفاقت كردم با بی كسی

ناگاه در زد

بی كسی در را گشود

داخل آمد آن ماه شب‌های نورانی من

ترس من دستم گرفت و دوخت من را بر زمين

دست او را پس زدم برخواستم

ماه من پس تو چرا نزديك نآیی، نازنين؟

پاسخم داد و بگفت :‌ صبوری پيشه كن آيم برت

گفتمش ای ماه من ، صبوری پيشه كردم ، هر چه خواهی آن شود